१. गजल एक आँखाभरि टिलपिल आँसु पार्दै म परदेश आएँ
जिन्दगीलाई सात समुद्र तार्दै म परदेश आएँ ।"
मिठो पिठो जे भएनि बाँडी खाउँला सँगै भन्थे
नयनबाट बलिन धारा झार्दै म परदेश आएँ । "
बाँच्नु पर्ने जिन्दगीले कैले पालुवा फेर्ला भनी
छिया छिया भाको मुटु बार्दै म परदेश आएँ
भाग्यको नै खेल सम्झी आफ्नो मन बुझाएर
तिर्सना ती मनभित्रका मार्दै म परदेश आएँ ।"
चारैतिर पीडा मात्र खुशी कैले नमिलेसि
जिन्दगीसँग हरेक पल हार्दै म परदेश आएँ । "
डिल्ली प्रसाद खराल"घायल "
बिरेंद्रनगर चितवन,
हाल : मरुभूमिको छाती दुबई,
२.गजल दुर्इ
जस्कोपनि जिन्दगी त्यो जालमा पर्न सक्छ
दुस्मनले रचेको त्यो चालमा पर्न सक्छ
दौलतको आडमा आज जतिसुकै नाच तिमि
सम्पतीभोलि कौडाको त्यो खालमा पर्न सक्छ
कुडेको त्यो दु:ध झैं नउम्लभो तेत्ती सारै
आजाद त्यो समुन्द्रको छालमा पर्न सक्छ
ईष्या अनि क्रोध लाई काबु राख नत्रभने
जिन्दगी त्यो रगतको तालमा पर्न सक्छ
सुमार्गलाई छोडि आज कुमार्ग चल्ने हरु
ख्यालगरहै जिन्दगी त्यो अ-कालमा पर्न सक्छ ,
डिल्ली प्रसाद खराल"घायल "
बिरेंद्रनगर चितवन,
हाल : मरुभूमिको छाती दुबई,
३.गजल तिन
हास्न भन्छौ मन मेरो टुटेको देख्दा देख्दै
सिसा जस्तै भाग्यआज फुटेको देख्दा देख्दै..?
सागरको लहर जस्तै असान्त यो जिन्दगिमा
गास्न भन्छौं सम्बन्द त्यो छुटेको देख्दा देख्दै..?
उजाड यो जिन्दगिमा बिरहले पाईला टेक्दा
बाच्न भन्छौ खडेरिले भुटेको देख्दा देख्दै..?
यो छातिमा घायल मुटु बोकेर मैले हिंड्दा
नाच्न भन्छौ दैबले आज चुटेको देख्दा देख्दै..?
कंयौ पटक फुटेर तेसै छुटेका ति सपना लाई
साच्नभन्छौ भाग्यले यति लुटेको देख्दा देख्दै..?
निर्दोष त्यो आशुहरु पुछीदिने हातलाई किन
भाच्न भन्छौ काडाले मुटु खुटेको देख्दा देख्दै..?
डिल्ली प्रसाद खराल"घायल "
बिरेंद्रनगर चितवन,
हाल : मरुभूमिको छाती दुबई,
४.गजल चार
साथ दिन्छु भन्नेहरू छुटे कति जिन्दगीमा
आफ्नैले आफैलाई लुटे कति जिन्दगीमा,
एकपछि आर्को पीडा नियति दे'को बेला
जरैसित उखल्नलाई जुटे कति जिन्दगीमा,
चर्किएका सपनाहरू पौरखले टाल्छु भन्दा
समयको फाइदा उठाई चुटे कति जिन्दगीमा,
बिधताले छड्के नजर यो दु:खिलाई तरेपछि
आँधी-हुरी असिनाले कुटे कति जिन्दगीमा,
आफ्नो बाटो सिधा पार्न, स्वार्थी यो दुनियाले
यो घायललाई भट्टमास झैं भुटे कति जिन्दगीमा,
डिल्ली प्रसाद खराल"घायल "
बिरेंद्रनगर चितवन,
हाल : मरुभूमिको छाती दुबई,
५.गजल पाँच
जन्मेदेखि आजसम्म घात मात्र दियौ जीवन
चारैतिर आन्धकारको, रात मात्र दियौ जीवन,
हाँसो खुशी बटुलेर जिउने आशा गर्दै थिए
पीडासँगै वेदनाको खात मात्र दियौ जीवन,
मिठा-मिठा सपनाहरू हृदयमा सजाको थे
पाइलैपिच्छे ठोक्कर अनि लातमात्र दियौ जीवन,
जब जब पहिलाहरूलेसहारा को साथ् खोज्यो
अबाकीलाई दु:खदायी हात मात्र दियौ जीवन,
उजाड यो जिन्दगीमा सुबास केही छ्रर्छु भन्दा
बाँचुन्जेल आँशुको त्यो बर्सात मात्र दियौ जीवन,
डिल्ली प्रसाद खराल "घायल "
बीरेन्द्रनगर चितवन,
हाल : मरुभूमिको छाती दुबई
६.गजल छ
ओइलिएर फूल जस्तै झरेझैं भाको छ,
दु:खी जीवन जिउदा जिउदै मरेझैं भाको छ ?
बाचुन्जेल संघर्षको खेती गर्दा गर्दै,
जिन्दगि यो आन्दोलनमा परेझैं भाको छ ?
सजायका सपनाहरू खहरेको बगर हुँदा,
विधाताले खुशी मेरो हरेझैं भाको छ ?
खातै-खात कल्पनालाई सकार पार्ने चाह हुँदा,
मनको डेरा आज किन सरे झैं भाको छ ?
एकपछि आर्को पिंडा पाहिलै पिच्छे मिलेपछि ,
भाग्यले नि पक्षपात गरेझैं भाको छ ?
डिल्ली प्रसाद खराल"घायल "
बिरेंद्रनगर चितवन,
हाल : मरुभूमिको छाती दुबई,
feedback:-dilipkharal@gmail.com,
७.गजल सात
त्यों फूलको डाली भाचेर के पायौ
ल भन-त्यो जवानी नासेर के पायौ ?
दुनियाले मेरो घाऊमा नून चुक लगाउदा
ल भन-म रुदा तिमी हाँसेर के पायौ ?
आफ्नो स्वार्थ पुरागर्न-जिउदै मलाई जलायौ
ल भन-मलाई मारी तिमी बाँचेर के पायौ ?
खै कसरी बुझेउ यो निस्छल नातालाई
ल भन-जीवनलाई दलदलमा भासेर के पायौ ?
पिरतीको को डुंगा पल्टायर बिचमै
ल भन-अन्तै नाता गासेर के पायौ ?
डिल्ली प्रसाद खराल"घायल "
बिरेंद्रनगर चितवन
हाल : मरुभूमिको छाती दुबई
८. गजल आठ
दुनियाको त्यो भीडमा मान्छेको कयौ जाति पाए
दु:खी अनि पीडित मात्र जिन्दगीमा साथी पाए ?
भाग्य लेख्दा विधाताले पच्क्षपात गरेपछि
जिन्दगीका हर प्रहरमा अन्धकार त्यो राति पाए ?
चाहना र आकांक्षाहरू मनमा हजार हुदाहुदै
अधुरा सपनाहरूको मात्रखाली ताती पाए ?
आकाशको जुनतारालाई साक्षी राखी चल्दा पनि
साथ् दिन्छु भन्नेहरू धोकेबाज र घाती पाए ?
दुई हात फैलाएर भगवानसँग खुशी माग्दा
चुँडाएर चढाएका मन्दिरका तिनै पातीपाए ?
डिल्ली प्रसाद खराल"घायल "
बिरेंद्रनगर चितवन
हाल : मरुभूमिको छाती दुबई
९. गजल नौ
विवशताले गर्दा आज छोडी आए नेपाल आमा,
तिम्रो माया ममतालाई तोड़ी आए नेपाल आमा,
हिरा मोती त्यही धर्तीमा, हुदा हुदै पनि मैले
संग्लो जीवन जानी जानी, गोडी आए नेपाल आमा,
सात समुद्र काटे मैले छातीमाथि ढुंगा राखी
आफ्नो मुटु आफैले नै फोडी आए नेपाल आमा,
थिए कति इच्छहरू, आफ्नै देश मै रमाउने
विवश भई पाइलाहरू मोडी आए नेपाल आमा,
डिल्ली प्रसाद खराल"घायल "
बिरेंद्रनगर चितवन
हाल : मरुभूमिको छाती दुबई
१०. गजल आठ
आमा बाबा सदै तिम्रो ओरिपरि हुन पाऊ.
कोमल तिनै पाउहरुलाई सदै मैले छुन पाऊ
चाहीदैन अरु कुनै संसारको खुशी मलाई
नयन भित्र न विजाई त्यो,आसु बनि चुनपाऊ.
दसौं धारा दु:धको भारा तिर्नमैले नसकेनी
हर्षको त्यो आशुहरुले मुहार सदै धुनपाऊ,
अधुरो छ जिबन यो,आमा तिम्रो काख बिना
तिम्रा हरेक पिडाहरुलाई अङ्गालेर रुनपाऊ
जन्म दिई कर्म दीयौ सुनौलो यो संसार दीयौ.
सातौ जुनी किन नहोस तिम्रै सन्तान हुनपाऊ,
डिल्ली प्रसाद खराल”घायल ”
बिरेंद्रनगर चितवन,
हाल :दुबई यू.ए.इ,
