मरे पछी खरानी न तेरो न मेरो
तँ ठुलै जाती होलास पानी खान दे
बगेर जाने पानी न तेरो न मेरो
मेरो यो बाचा भयो आँखा दान गर्छु
खरानी हुने नानी न तेरो न मेरो
पसिना र माटो हो नि सुनको साटो
लासाको सुन खानी न तेरो न मेरो
आउँदा जस्तो जादा तेस्तै जाने हो
मरेर केहि लानी न तेरो न मेरो
ढोका खुल्छ तब जब सच्चा पुग्नेछ
बाटो स्वर्ग जाने न तेरो न मेरो
नबिन नेपाल
भक्तपुर
0 comments:
Post a Comment